Τελευταία Νέα

Η αυχεναλγία είναι πόνος στην περιοχή του αυχένα ο οποίος είτε είναι εντοπισμένος, είτε ακτινοβολεί στη ράχη ή/και στα άνω άκρα. Η αυχεναλγία, επομένως, ως λέξη περιγράφει ένα σύμπτωμα (άλγος-πόνος) σε συγκεκριμένη θέση και με κανένα τρόπο δεν αποτελεί διάγνωση, ούτε προσανατολίζει σε ειδικό αίτιο.Τα συχνότερα συμπτώματα στην περιοχή του

αυχένα είναι ο πόνος και η δυσκαμψία, που μπορεί να επεκτείνονται στην οπίσθια και πλάγια επιφάνεια του αυχένα, στην περιοχή του ώμου ή και στην ανώτερη περιοχή της ράχης. Κάποτε μπορεί να συνδυάζονται και με πονοκέφαλο.

Ένας δεύτερος τύπος αυχενικού συνδρόμου είναι ο πόνος που ξεκινά από την περιοχή της ωμοπλάτης και επεκτείνεται στο άνω άκρο, δηλαδή στο βραχίονα, στο αντιβράχιο και στα δάχτυλα. Τις περισσότερες φορές υπάρχουν ακόμα μούδιασμα και αλλαγή της αισθητικότητας στα δάχτυλα ή και μυϊκή αδυναμία στο άνω άκρο.

Σε ιδιαίτερα σπάνιες (ευτυχώς) περιπτώσεις μπορεί να παρουσιαστούν νευρολογικά προβλήματα τόσο στα άνω όσο και στα κάτω άκρα, λόγω προβλήματος στην αυχενική μοίρα του νωτιαίου μυελού (‘αυχενική μυελοπάθεια’).

Οι συχνότερες μορφές του αυχενικού συνδρόμου μπορεί να προκαλέσουν παρατεταμένη ταλαιπωρία, δυσκολία στις καθημερινές δραστηριότητες και σημαντική μείωση της απόδοσης στην εργασία. Όταν συνυπάρχουν και νευρικά προβλήματα υφίσταται κίνδυνος ακόμα και για μόνιμη αναπηρία (από ελαφρά μυϊκή αδυναμία έως και πλήρη παράλυση).

1. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑ;

Aυχεναλγία = αυχένας + άλγος = αυχένας + πόνος = πόνος στον αυχένα). Η αυχεναλγία επηρεάζει το 10% του πληθυσμού κάθε χρόνο. Στην πράξη μάλλον δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην αισθανθεί αυχενικό πόνο τουλάχιστο μία φορά κατά τη διαδρομή του βίου του. Αν και ο πόνος μπορεί να είναι σοβαρός, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων υποχωρεί σε 8-12 εβδομάδες.

2. ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑ;

Μεγάλος είναι ο κατάλογος των παθήσεων που προκαλούν αυχεναλγία. Το 90% περίπου των περιπτώσεων οφείλεται σε μηχανικά αίτια/διαταραχές που συχνά σχετίζονται με βαθμιαίες αλλαγές που υφίσταται η αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης λόγω γήρανσης ή/και με υπερβολική χρήση του αυχένα και των ώμων.Στα αίτια της αυχεναλγίας περιλαμβάνονται:

«Μηχανικά» αίτια

Μυοσυνδεσμική βλάβη

Οστεοαρθρίτιδα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης

Δισκοκήλη

Σπονδυλολίσθηση

Στένωση του σπονδυλικού σωλήνα

Φλεγμονώδεις ρευματικές παθήσεις

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

Αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα

Ρευματική πολυμυαλγία

Κροταφική αρτηρίτιδα

Πολυμυοσίτιδα – Δερματομυοσίτιδα

Μικροβιακοί παράγοντες

Νεοπλασματικά νοσήματα

Οστεοπόρωση

Διάφορες άλλες παθήσεις

Ινομυαλγία

Νόσος του Paget

Ας δούμε μερικά αιτια πιο αναλυτικά

1) Μυϊκός σπασμός.

Μπορεί να προκληθεί με διάφορους τρόπους, όπως με παραμονή του αυχένα σε άβολες θέσεις , με απότομη κίνηση του αυχένα, με έκθεση του αυχένα σε ψυχρό ρεύμα αέρος. Ο πόνος είναι οξύς, αιφνίδιας έναρξης, επιδεινούμενος με τις κινήσεις του αυχένα ίδια προς την αντίθετη με τον πόνο πλευρά και συνοδεύεται από σπασμό παρασπονδυλικών μυών. Αν και ιδιαίτερα ενοχλητικός ο πόνος του μυϊκού σπασμού είναι καλοήθης και αυτοπεριορίζεται σε λίγες ημέρες. Δε συνοδεύεται από αιμωδίες ή άλλα νευρολογικά συμπτώματα και συνήθως είναι εντοπισμένος (αν και δύναται να ακτινοβολεί στη ράχη). Το μυοσυνδεσμικό strain/sprain είναι για τον αυχένα ότι το «λουμπάγκο» για την οσφύ.

2) Μυοπεριτοναϊκός πόνος

Πρόκειται για τοπικό πόνο στον αυχένα με συχνή επέκταση προς τον κορμό, τα άκρα ή την κεφαλή που συνοδεύεται από ενεργοποίηση επώδυνων-ευαίσθητων μυϊκών σημείων (trigger points) και συχνά με κατάθλιψη, αυπνία. Μπορεί να είναι ιδιοπαθής ή να είναι δευτεροπαθής σε εκφυλιστικά ή συστηματικά νοσήματα.

3) Διάφορης φύσης ατυχήματα (π.χ. πτώσεις, τροχαία) μπορούν να προκαλέσουν βλάβη σε οστικές δομές ή μαλακά μόρια της αυχενικής μοίρας με συνοδό πόνο. Οι οξείες κακώσεις του αυχένα πρέπει να εκτιμώνται από ορθοπαιδικό για να αποκλεισθεί η πιθανότητα καταγμάτων ή εξαρθρημάτων της περιοχής που μπορεί να είναι απειλητικά για τη ζωή ή τη νευρολογική ακεραιότητα του ατόμου.

4) Στένωση σπονδυλικού σωλήνα

Εκφυλιστικές αλλοιώσεις μπορούν να προκαλέσουν στένωση του σπονδυλικού σωλήνα (δια μέσου του οποίου διέρχεται ο νωτιαίος μυελός) με συνεπακόλουθο άλγος και νευρολογικές εκδηλώσεις από τα άκρα.

Η θεραπεία του αυχενικού πόνου μηχανικής αιτιολογίας (που αφορά στο 90-95% σχεδόν των περιπτώσεων) έχει ορισμένες κοινές συνιστώσες ανεξαρτήτως αίτιου.

Για τον οξύ πόνο μπορούν να χρησιμοποιηθούν απλά παυσίπονα ( depon ή panadol) σε δόσεις μέχρι 4 gr ημερησίως δηλαδή 2 δισκία των 500 κάθε 6 ώρες για λίγες ημέρες. Ασθενείς που δεν έχουν αντένδειξη (όπως πεπτικό έλκος, νεφρολογικά προβλήματα, αρρύθμιστη αρτηριακή πίεση) μπορούν να λάβουν μη στερινοειδή αντιφλεγμονώδη (ασπιρίνη ή άλλα νεότερα συγγενή σκευάσματα). Τα μυοχαλαρωτικά από του στόματος καθώς και οι αλοιφές τοπικά μάλλον δεν προσφέρουν ιδιαίτερα.. Αντίθετα, ψυχρά επιθέματα στην περιοχή (παγοκύστη για 15-20 λεπτά) προσφέρουν σημαντική βοήθεια στον οξύ πόνο. Στους ασθενείς με δυσανεξία στο κρύο (ή με επιδείνωση των ενοχλημάτων μετά την παγοθεραπεία) μπορούν να χρησιμοποιηθούν θερμά επιθέματα. Το θερμό επίθεμα είναι καλή πρώτη επιλογή σε πόνους διάρκειας μεγαλύτερης του 48ώρου για να προκαλέσει μυοχάλαση. Η χειρομάλαξη μπορεί επίσης να βοηθήσει στη λύση του μυικού σπασμού και του συνοδού πόνου ,ο υπέρηχος και το laser βοηθουν επίσης παρα πολύ σε ότι αφορα την αποκατάσταση και την άμμεση αιμάτωση των ιστών, η ηλεκτροθεραπεία χρησιμοποιείται ευρεώς ειδίκα όταν ο πόνος εντόπιζεται και στο χερι πέραν του αυχενα (πολύ σημαντικό είναι να ξέρει ο φυσικοθεραπευτής την ακριβή τοποθέτηση των ηλεκτρωδίων).

Η χρήση μαλακού κολάρου καλό είναι να αποφεύγεται. Επιτρέπεται σε οξείς μυϊκούς σπασμούς και για λίγες ημέρες. Αρκετή βοήθεια προσφέρει η χρήση ειδικού μαξιλαριού αυχένα για τον ύπνο.

Το πιο σημαντικό συστατικό της θεραπείας είναι η διατήρηση του εύρους κίνησης της αυχενικής μοίρας. Όσο πιο κοντά στο φυσιολογικό είναι το εύρος κίνησης τόσο η πιθανότητα υποτροπών ή/και χρονιότητας περιορίζεται. Ο ασθενής μετά την αναλγησία ή μετά την ύφεση των ενοχλημάτων πρέπει να μάθει να εκτελεί ένα πρόγραμμα ασκήσεων της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης που θα περιλαμβάνει κάμψεις, εκτάσεις, πλάγιες κάμψεις, στροφές και περιαγωγές της αυχενικής μοίρας. Συχνά το πρόγραμμα εμπλουτίζεται με ασκήσεις ενδυνάμωσης των αυχενικών παρασπονδυλικών μυών. Η αποκατάσταση ολοκληρώνεται με ένα πρόγραμμα επανεκπαίδευσης σωστής στάσης ούτως ώστε να περιορίζονται οι πιθανότητες υποτροπής.