Τελευταία Νέα

Με τον όρο «Επικονδυλίτιδα ή Αγκώνα των τενιστών (tennis elbow)», χαρακτηρίζουμε τον πόνο που γίνεται αντιληπτός στην έξω πλάγια περιοχή του αγκώνα και μπορεί να ακτινοβολεί προς τα κάτω κατά μήκος του αντιβραχίου μέχρι τα δάκτυλα ή προς τα επάνω στον βραχίονα από την έξω πλευρά. Το πρόβλημα έχει την ρίζα του σε μια μικρή οστική προεξοχή στην πλάγια περιοχή του αγκώνα, τον επικόνδυλο, από όπου εκφύονται οι εκτείνοντες μύες του Καρπού και των Δακτύλων.

Αν και η συγκεκριμένη περιοχή είναι μικρή σε έκταση εντούτοις εκφύονται πολλοί και σημαντικοί μύες, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται μεγάλες δυνάμεις σε ένα περιορισμένο χώρο, κάτι που κάνει την περιοχή επιρρεπή σε τραυματισμούς, λόγω επαναλαμβανόμενων κινήσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα (Σύνδρομο Υπέρχρησης).

Η επικονδυλίτιδα αποτελεί ένα πρόβλημα τενόντων. Ιστοπαθολογικές μελέτες έχουν δείξει πως ο τένοντας του Βραχέως Κερκιδικού Εκτείνοντα του καρπού, είναι η κατασκευή που συνήθως προσβάλλεται περισσότερο.

Άλλες αιτίες όπως ηλικία, φύλλο, φτωχή αιμάτωση των τενόντων, περιορισμός λειτουργίας του αγκώνα μπορούν επίσης να παίζουν κάποιο ρόλο στην δημιουργία του αγκώνα των τενιστών.

Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο ο πόνος στον αγκώνα και γενικότερα στο χέρι να προέρχεται από την Αυχενική Μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης, λόγω ριζίτιδας Α5 – Α6 νευρικής ρίζας ή παγίδευση του κερκιδικού νεύρου.

Σε αρκετές περιπτώσεις συνυπάρχουν και Μυϊκά Σημεία Πυροδότησης Πόνου (Trigger Points), κυρίως στον βραχιονοκερκιδικό και υπτιαστή μυ.

Ποια τα βασικά συμπτώματα;

Τα βασικά συμπτώματα είναι:

1.Πόνος που ενδέχεται να συνοδεύεται από οίδημα στην οξεία φάση.
2. Μειωμένη λειτουργικότητα με μυϊκή αδυναμία στις κινήσεις καρπού και δακτύλων.
3. Ευαισθησία στην πίεση στα trigger points ιδιαίτερα των εκτεινόντων μυών του καρπού.
4. Κακουχία στη διάρκεια των δραστηριοτήτων, που υποχωρεί με την ξεκούραση. Επίσης απλές καθημερινές κινήσεις, όπως άνοιγμα-κλείσιμο βρύσης, άνοιγμα μιας πόρτας, πιάσιμο ενός ποτηριού ή ακόμα και σε μια απλή χειραψία, προκαλούν πόνο και ο ασθενής προσπαθεί να τις αποφύγει.

Πρώτες βοήθειες

Οι πρώτες βοήθειες περιλαμβάνουν:

• Προστασία της άρθρωσης από μεγαλύτερο τραυματισμό διακόπτοντας τις δραστηριότητες που προκαλούν πόνο.
• Ξεκούραση του αγκώνα αλλά όχι ακινητοποίηση. Πολλές φορές είναι χρήσιμη η εφαρμογή ειδικού νάρθηκα στη διάρκεια της νύκτας.
• Εφαρμογή πάγου για τον έλεγχο του πόνου.
• Επίδεση της περιοχής με ελαστικό επίδεσμο.
• Ανάρροπη θέση του χεριού προς αποφυγή οιδήματος.

Πότε πρέπει κάποιος που πονάει στον αγκώνα του να αναζητήσει βοήθεια;

Θα πρέπει να αναζητήσει βοήθεια στις παρακάτω περιπτώσεις:

• Αδυναμία να μεταφέρει αντικείμενα ή να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά το χέρι του.
• Πόνος στον αγκώνα κατά τη διάρκεια της νύκτας ή στην ξεκούραση.
• Πόνος που διαρκεί περισσότερο από 4-5 ημέρες.
• Αδυναμία για κάμψη ή έκταση του αγκώνα.
• Οίδημα ή αιμάτωμα γύρω από την άρθρωση του αγκώνα.
• Οποιοδήποτε άλλο ασυνήθιστο σύμπτωμα.

Διάγνωση

Η διάγνωση στηρίζεται στο λεπτομερές ιστορικό και την κλινική αξιολόγηση. Μέσα από την αξιολόγηση προσπαθούμε να αναπαράγουμε τα συμπτώματα του πόνου, όπως για παράδειγμα, στην έκταση του καρπού με αντίσταση και στην έκταση του μεσαίου δαχτύλου με αντίσταση, ενώ ο αγκώνας βρίσκεται σε έκταση. Ο πόνος επίσης μπορεί να προκληθεί και στη παθητική κάμψη του καρπού με τον αγκώνα σε έκταση. Χρήσιμες πληροφορίες μας δίνει ο έλεγχος της μυϊκής δύναμης.

Σημαντική βοήθεια μπορούμε να έχουμε και από τα διάφορα διαγνωστικά μέσα όπως είναι η μαγνητική και η αξονική τομογραφία, το διαγνωστικό υπέρηχο, το ηλεκτρομυογράφημα και η απλή ακτινογραφία. Μέσω αυτών των εξετάσεων μπορούμε να διαπιστώσουμε την ύπαρξη πιθανού κατάγματος στη περιοχή ή εκφυλιστικών αλλοιώσεων.
Με την κλινική αξιολόγηση προσπαθούμε να καταλάβουμε τον μηχανισμό που προκάλεσε το πρόβλημα και στην συνέχεια να σχεδιάσουμε ένα θεραπευτικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις ατομικές ανάγκες κάθε ασθενή, προσπαθώντας να επιτύχουμε λειτουργικότητα απαλλαγμένη από συμπτώματα.

Θεραπεία

Η θεραπεία μπορεί να συντηρητική ή σε περίπτωση αποτυχίας χειρουργική.
Η συντηρητική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:

• Φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
• Χρήση προστατευτικού κηδεμόνα για περιορισμό της φόρτισης της περιοχής.
• Ιοντοφόρεση (διαδερμική έγχυση κορτιζόνης με ξυλοκαϊνης, χρησιμοποιώντας γαλβανικό ρεύμα).
• Θεραπεία με Laser (Δεν συνδυάζεται με την έγχυση κορτιζόνης).
• Θεραπευτικό υπέρηχο.
• Κινητοποίηση της άρθρωσης (mobilization).
• Νεύρο – Μυό – Περιτοναϊκή αποκατάσταση (ειδικές τεχνικές Manual Therapy).
• Εφαρμογή «Ταινίας Υποστήριξης της Κίνησης» – Kinesiotaping
• Ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης.
• Ιδιοδεκτικές ασκήσεις.

Πότε επιλέγεται η χειρουργική αντιμετώπιση;

Χειρουργική αντιμετώπιση απαιτείται μόνο σε μικρό ποσοστό ασθενών. Σε κάθε περίπτωση πρέπει πρώτα να εξαντλούνται οι πιθανότητες της συντηρητικής θεραπείας πριν την απόφαση για χειρουργική αντιμετώπιση. Η χειρουργική αντιμετώπιση είναι συνήθως επιτυχής, αλλά σπάνια απαιτείται, εφόσον το 95% των ασθενών αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την συντηρητική θεραπεία.
Η μεθοδολογία του χειρουργείου επιλέγεται από τον χειρουργό ιατρό.

Πρόληψη

• Καλό μυϊκό σύστημα.
• Προετοιμασία της περιοχής, πριν από έντονη δραστηριότητα, με διατατικές ασκήσεις.
• Βελτίωση της τεχνικής για αθλητές.
• Σωστή χρήση του σώματος, προσοχή στην στάση.
• Εναλλαγές στις δραστηριότητες, συχνά διαλείμματα.
• Σε περίπτωση πόνου σταματάμε την δραστηριότητα που τον προκαλεί.

Σε περίπτωση που κάποιος πάσχει από επικονδυλίτιδα και ασχολείται με πολεμικές τέχνες (όπως ΜΜΑ) θα πρέπει να προσέχει πάρα πολύ τα χτυπήματα που θα δίνει όπως κροσέ και ντιρέκτ λόγο του ότι μεταφέρουν άμεσα κραδασμούς στον επικόνδυλο που αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επιδείνωση των συμπτωμάτων. Σε δύο λαβές που είναι πολύ γνωστές στο bjj και γενικά στις ΜΜΑ είναι η γκιλοτίνα και το »4» που εφαρμόζεται σε πνιγμούς αλλά και κλειδώματα όπου λαμβάνουν μέρος σημαντικοί μύες (εκτείνωντες – υπτιαστής καρπού) και είναι πολύ πιθανό να επιδεινωθούν τα συμπτώματα της επικονδυλίτιδας.